Kitaplara İman

· Kitaplara iman ne demektir?
Peygamberlerin getirdiği esaslarla ve
bu esasların ışığında insan aklının faaliyetleriyle uygarlık
ilerledikçe, insanların hayat ve ilişkileri daha kompleks hale geldikçe
Allâh Teâlâ da daha kapsamlı sahifeler ve kitaplar göndermiştir. İlahi
kitaplar son kitap Kur’an-ı Kerim’le zirveye ulaşmış ve Kur’an-ı Kerim
ilahi korumaya alınmıştır. Artık bundan sonra ilahi kitap gelmeyecek ve
Kur’an-ı Kerim Kıyamete kadar insanlığın rehberi olacaktır. Tevrat Hz. Musa’ya, Zebur Hz. Davut’a, İncil ise Hz. İsa’ya indirilen büyük kitaplardır.

Müslüman,
Allâh tarafından Peygamberlere indirilen kitapların hepsine inanır.
Ancak bu kitaplardan, Allâh’ın indirdiği gibi hiç bir harfi bile
değişmeden günümüze kadar ulaşan yegane ilahi kitap, sadece Kur’an-ı
Kerim’dir. Diğerleri ise ya tamamen kaybolmuş veya insanlar tarafından
değiştirilmiş; böylece asli şekillerini kaybetmişlerdir. Bu yüzden
bugün Kur’an-ı Kerim’in dışında elde mevcut bulunan diğer ilahi
kitaplarda yer alan sözlerden hangilerinin Allâh’a ait olduğu,
hangilerinin ise insanlar tarafından bu kitaplara sokulduğunu ayırt
etmek mümkün değildir.

Esasen
Kur’an-ı Kerim indirildikten sonra diğer ilahi kitaplara ihtiyaç
kalmamıştır. Zira Kur’an-ı Kerim, diğer kitapların da ihtiva ettiği
Allâh’ın birliğine Peygamberlerine, kitaplarına, meleklerine, ahiret
gününe iman; canın, malın, neslin, aklın ve dinin korunması gibi hak
dinin temel esaslarını yeniden ve en mükemmel bir şekilde ortaya
koymuş, daha önceki kitaplarda da yer alan gerçekleri tasdik etmiş,
tahrif edilen hususların doğrusunu açıklamıştır.



· Kur'an'da kaç ayet vardir?
a) İslam
bilginlerinin çoğunluğuna göre surelerin başında yer alan Besmele,
Kur'an-ı Kerim'den bir âyettir. Ancak, bunlardan her birinin, başında
bulunduğu sûreden bir parça ve sûrenin ilk âyeti olup olmadığı
konusunda farklı görüşler ortaya koymuşlardır. Şafiî âlimler, söz
konusu "Besmele"leri, başında bulundukları sûrenin bir parçası
saydıkları halde Hanefî bilginler, bu Besmelelerin, başında
bulundukları sûrenin bir parçası olmayıp, her birinin o sûreden ayrı
müstakil bir âyet olduğunu, sûrelerin arasını ayırmak ve teberrûk
olunmak (bereket ve feyzinden yararlanılmak) için indirildiğini
söylemişlerdir.

b) Bazı sûrelerin
başında, "Yâ-sîn, Hâ-Mîm, Elif-Lâm-Mîm-Râ, Tâ-Hâ..." gibi "huruf-u
mukattaa" denilen harfler, bir kısım bilginlerce, müstakil birer âyet
kabul edilmiş, diğer bir kısım bilginler ise bu gibi harfleri, başında
bulunduğu sûrenin ilk âyetinin bir parçası saymışlardır.

c) Bazı uzunca cümleler, bir kısım bilginlerce iki veya üç âyet sayılmışken, diğer bazı bilginlerce tek âyet itibar edilmiştir.

Netice
olarak ayet sayısının, kıraat imamlarından Nâfî 6217; Şeybe 6214;
Mısırlı bilginler 6226; bir rivayete göre İbn-i Abbas 6616 olduğunu
söylemişlerse de, Kufelilerin görüşü olan 6236 sayısı kabul görmüş ve
yeryüzünde basılı bütün Mushaflarda ayetler bu sayıya göre
numaralandırılmıştır. Halk arasında bilinen 6666 sayısının herhangi bir
dayanağı olmayıp, muhtemelen çocuklara kolay öğretmek amacıyla yuvarlak
olarak söylenmiş bir rakamdır. Bu ihtilaflar ayetlerin
numaralandırılmasıyla ilgili olup, Kur'an'ın metni ve muhtevası ile
ilgisi yoktur.